વાર્તા-1

” તે એક વૃદ્ધ લકડહારો રાજા હતો! “

રાજા ભોજ એક દિવસ ખાલી  સમય માં નદી કિનારે ચાલતા હતા. તેઓ લીલાછમ વૃક્ષો અને સુંદર ફૂલો જોઈ રહ્યા હતા. ત્યારબાદ એક વ્યક્તિએ તેના માથા પર લાકડીઓનો ભારો રાખીને જતો હતો. માથા ઉપરનો ભારો ખૂબ જ ભારે હતો અને તે પરસેવો પાડી રહ્યો હતો. પણ તે ખુશ દેખાઈ રહ્યો. રાજાએ તે વ્યક્તિને અટકાવ્યો અને પૂછ્યું – “સાંભળો, તમે કોણ છો?” “માણસે ખુશીથી જવાબ આપ્યો -” હું રાજા ભોજ  છું. આ સાંભળીને રાજા ભોજ આશ્ચર્ય પામ્યા અને પૂછ્યું – “કોણ?” 

માણસે ફરીથી જવાબ આપ્યો – “રાજા ભોજ !” રાજા ભોજ ઉત્સુકતાથી ભરાઈ ગયા. તેણે કહ્યું – “જો તમે રાજા છો, તો પછી તમારી આવક વિશે કહો?” લકડહારા એ જવાબ આપ્યો -” હા, હા કેમ નહીં, હું દરરોજ છ પૈસા કમાઉ છું. “

રાજાએ પોતાના ખિસ્સામા પડેલા ભારે ધનનો વિચાર  કર્યો. કોઈ વ્યક્તિ દિવસમાં છ પૈસા કમાવી પણ પોતાને રાજા માની શકે છે? અને તે કેવી રીતે ખુશ રહી શકે? રાજાએ તેની અસંખ્ય સમસ્યાઓ અને ચિંતાઓ વિશે વિચાર્યું. તે  તે વ્યક્તિ વિશે વધુ અને વધુ જાણવા માંગતો હતો. તેથી તેઓએ તે વ્યક્તિને પૂછ્યું – “જો તમે દિવસમાં માત્ર છ પૈસા કમાતા હો, તો તમારો ખર્ચ કેટલો છે?” શું તમે ખરેખર રાજા ભોજ  છો? “

વૃદ્ધે જવાબ આપ્યો – “જો તમે ખરેખર જાણવા માંગતા હો, તો હું તમને કહું છું.” હું એક દિવસમાં છ પૈસા  કમાઉં છું. તેમાંથી હું મારી પુંજીના માલિકને એક પૈસો આપું છું, એક પ્રધાનને અને એક દેવાદારને. એક પૈસો હું બચત રૂપે એકત્રિત કરું છું, મહેમાનો માટે એક પૈસો અને બાકીનો હું મારા ખર્ચ માટે રાખું છું. “હવે સુધીમાં રાજા ભોજા સંપૂર્ણપણે આશ્ચર્યચકિત થઈ ગયા. “શું વિચાર છે!” શું મહાન અભિગમ છે! તે પણ આટલી ઓછી આવકવાળી વ્યક્તિની!… .. પણ આ કેવી રીતે શક્ય છે? આ પ્રશ્નો માં ફસાઇને રાજાએ ફરીથી પૂછ્યું – “કૃપા કરીને મને વિગતવાર કહો, મને કંઈપણ બરાબર સમજાતું નથી. “

લકડહારાએ જવાબ આપ્યો – “ઠીક છે! મારા માતા-પિતા પાસે મારી મૂડી છે. કારણ કે તેઓએ મારા ઉછેરમાં રોકાણ કર્યું છે. તે અપેક્ષા રાખે છે કે હું વૃદ્ધાવસ્થામાં તેની સંભાળ રાખું. આ રોકાણ તેણે મારા ઉછેરમાં કર્યું છે જેથી જ્યારે સમય આવે ત્યારે હું તેના રોકાણને વ્યાજ સાથે પરત આપી શકું. શું બધા માતાપિતા તેમના બાળકો પાસેથી આની અપેક્ષા રાખતા નથી? “

રાજાએ તત્કાળ પૂછ્યું – “અને તમારો દેવાદાર કોણ છે?” “વૃદ્ધે હસતા હસતા જવાબ આપ્યો -” મારા બાળકો! તેઓ યુવાન છે. તેમને ટેકો આપવાનું મારું કર્તવ્ય છે. પરંતુ જ્યારે તેઓ પુખ્ત વયના અને કમાણી કરતાં બની જશે, ત્યારે તેઓએ મારા રોકાણને તે જ રીતે પાછું આપવું જોઈએ જેમ હું મારા માતાપિતાને પાછું આપુ  છું. આ રીતે તેઓએ પણ તેમના વંશને ચુકવવું પડશે. “

રાજાએ ટૂંકા શબ્દોમાં પૂછ્યું – “અને તારો મંત્રી કોણ છે?” “પેલા માણસે જવાબ આપ્યો -” મારી પત્ની! તે મારું ઘર ચલાવે છે. હું શારીરિક અને ભાવનાત્મક રીતે તેના પર નિર્ભર છું. તે મારો શ્રેષ્ઠ મિત્ર અને માર્ગદર્શક છે. “

રાજાએ અચકાતા પૂછ્યું – “તમારું બચત ખાતું ક્યાં છે?” “વૃદ્ધે જવાબ આપ્યો -” જે વ્યક્તિ તેના ભવિષ્ય માટે બચાવતો નથી તેના કરતાં વધુ કોઈ મૂર્ખ નથી. જીવન અનિશ્ચિતતાઓથી ભરેલું છે. દરરોજ હું મારી તિજોરીમાં એક પૈસો જમા કરું છું. “

રાજાએ કહ્યું – “કૃપા કરીને કહેવાનું ચાલુ રાખો. “લકડહારાએ જવાબ આપ્યો -” પાંચમો  પૈસો હું મારા અતિથિઓ માટે બચાવું છું. ઘરવાળા તરીકે, મારી ફરજ છે કે મારા ઘરના દરવાજા હંમેશા મહેમાનો માટે ખુલ્લા રાખવા. કોણ જાણે ક્યારે મહેમાન આવશે? મારે અગાઉથી તૈયારી કરવી પડે “

તેમણે એક સ્મિત સાથે ચાલુ રાખ્યું – “અને હું છઠ્ઠા પૈસા મારા માટે રાખું છું.” જેની સાથે હું મારો દૈનિક ખર્ચ ચલાવું છું. 

રાજા ભોજ ને  તેના બધાજ પ્રશ્ન નો જવાબ મળતાં લકડહારા થી પ્રભાવિત થયા.

ચોક્કસપણે સુખ અને સંતોષનો સંપત્તિ, પદ અને સાંસારિક વૈભવ સાથે કોઈ લેવાદેવા નથી. હાલની પરિસ્થિતિ પ્રત્યે તમારું વર્તન અને સ્વભાવ સૌથી મહત્વપૂર્ણ છે. જો કોઈ વ્યક્તિ તેના માટે ઉપલબ્ધ માધ્યમો અનુસાર રહેવાની કળા શીખે છે, તો તે ઘણું પ્રાપ્ત કરી શકે છે. આ સકારાત્મક વિચારસરણી અને યોગ્ય વર્તનની શક્તિ છે. તે વૃદ્ધ  લકડહારો ખરેખર રાજા હતો કારણ કે તેની પાસે રાજા જેવી જ દ્રષ્ટિ હતી.

વાર્તા -2

“જિંદગી પૂરી થઈ જાય છે આપણા ને આપણા બનાવવામાં”

એક ઝવેરીના મોત બાદ તેનો પરિવાર મુશ્કેલીમાં મુકાયો હતો. ખાવાનું પણ મળતું ન  હતું. એક દિવસ તેની પત્નીએ તેના દીકરાને નીલમનો હાર આપ્યો અને કહ્યું- ‘દીકરા, તે કાકાની દુકાનમાં લઈ જા,અને આને વેચીને  થોડા રૂપિય લઈ આવ..

દીકરો, તે હાર લઈને કાકા પાસે ગયો. ગળાનો હાર સારી રીતે જોયા પછી કાકાએ કહ્યું – દીકરા, માતાને કહો કે અત્યારે બજાર ખૂબ જ મંદ છે. થોડા સમય પછી  તો સારા ભાવ મળશે.

તેને થોડા  પૈસા આપીને તેણે કહ્યું કે તું આવતી કાલથી દુકાન પર આવી જજે. બીજા દિવસથી, છોકરો રોજ દુકાન પર જવા લાગ્યો અને ત્યાં હીરા પારખવાનું કામ શીખવા લાગ્યો.

એક દિવસ તે ખૂબ જ મોટો હીરાનો  પારખુ બની ગયો. લોકો તેમના હીરાની ચકાસણી કરવા માટે દૂર-દૂરથી આવતા હતા. એક દિવસ તેના કાકાએ કહ્યું, દીકરા તે હાર પાછો લઈ આવ  અને કહ્યું બ કે હવે બજાર ખૂબ જ તેજ છે, તેના સારા ભાવ મળશે.

તેની માતા પાસેથી હાર લેતા, તેણે તેનું પરીક્ષણ કર્યું અને જોયું કે તે નકલી  છે. તેણીને ઘરે મૂકીને દુકાન પર પાછો ફર્યો.

કાકાએ પૂછ્યું, તું હર ન લાવ્યો ? તેણે કહ્યું, તે નકલી હતો.

પછી કાકાએ કહ્યું- જ્યારે તું  પહેલીવાર ગળાનો હાર લઈને આવ્યો હતો, ત્યારે હું તેને નકલી  કહેતો હોત, તો તમે વિચારતા હોત કે આજે અમારો ખરાબ સમય આવ્યો છે, તેથી  કાકા અમારી વસ્તુને પણ નકલી કહેવા લાગ્યા.

આજે જ્યારે તું  જાતે જાણકાર બની ગયો છે, ત્યારે તું જાણે છે કે હાર ખરેખર નકલી  છે. સત્ય એ છે કે આપણે આ દુનિયામાં જ્ઞાન વિના જે વિચારીએ છીએ,

જોઈએ છીએ અને જાણીએ છીએ તે બધું ખોટું છે. અને આવી ગેરસમજોને કારણે સંબંધ બગડે છે.

કોઈકે સાચું  કહ્યું છે. “થોડાક ઝઘડા માટે આપણા નો સાથ છોડી દેવો ન જોઈએ,જિંદગી પૂરી થઈ જાય છે આપણા ને આપણા બનાવવામાં.”

વાર્તા -3

” સુસંગતતાની અસર “

એવું કહેવામાં આવે છે કે સારી સંગત અને સારા વિચારો મનુષ્યની પ્રગતિના દ્વાર ખોલે છે. સુસંગતતાનું માનવ જીવનમાં ખૂબ મહત્વ છે. જો તમે ખરાબ સંગત માં  છો તો પણ તમે ગમે તેટલા હોશિયાર હશો, તમે જીવનમાં ક્યારેય આગળ વધી શકશો નહીં, અને જો તમે સારા લોકોની સંગતમાં છો, તો તમને નાની મોટી સમસ્યાઓ પણ સરળ લાગશે.

આજે અમે તમને એક સાચી ઘટના જણાવવા જઈ રહ્યા છીએ. વિશ્વના મહાન વૈજ્ઞાનિક  આલ્બર્ટ આઈન્સ્ટાઈન, જેમણે વિજ્ઞાન ના ક્ષેત્રે મોટો ફાળો આપ્યો છે. એકવાર આઈન્સ્ટાઈન ભૌતિકશાસ્ત્રના વિષય પર સંશોધન કરી રહ્યા હતા જેને સંબંધિતતા કહેવામાં આવે છે. તે મોટી યુનિવર્સિટીઓ અને કોલેજોમાં જતા  અને લોકોને લેક્ચર આપતા. ત્યારે તેનો ડ્રાઇવર તેમને ખૂબ નજીકથી જોતો હતો.

એક દિવસ આઈન્સ્ટાઇન કોઈ યુનિવર્સિટીમાં સેમિનાર પૂરો કરીને ઘરે પરત ફરી રહ્યા હતા, ત્યારે અચાનક તેમના ડ્રાઈવરે કહ્યું – સર, જો તમે યુનિવર્સિટીમાં રિલેટીવીટી વિષય પર લેકચર  છો, એ તો ખૂબ જ સરળ કાર્ય છે, હું પણ કરી શકું છું. આઈન્સ્ટાઈને હસતાં કહ્યું – ઠીક છે, ચિંતા ના કરીશ, હું તને ચોક્કસ તક આપીશ. પછી બીજા દિવસે જ્યારે આઈન્સ્ટાઇન નવી યુનિવર્સિટીમાં લેક્ચર આપવા ગયા  ત્યારે તેણે તેના ડ્રાઇવરને તેના કપડાં આપ્યા અને ડ્રાઇવરના કપડા પોતે પહેર્યા અને ડ્રાઇવરને લેક્ચર લેવાનું કહ્યું. અભણ ડ્રાઇવરે કોઈ સમસ્યા વિના મોટા પ્રોફેસરોની સામે લેક્ચર આપ્યું હતું.

કોઈને ખબર નહોતી પડી કે તે આઈન્સ્ટાઈન નથી. વ્યાખ્યાનના અંતે, એક પ્રોફેસરે તે ડ્રાઈવરને કેટલાક પ્રશ્નો પૂછ્યા, પછી ડ્રાઇવરે કહ્યું – આવા સરળ સવાલ, મારો ડ્રાઈવર તેનો જવાબ આપશે. ડ્રાઇવરની જેમ આઈન્સ્ટાઈન આગળ આવ્યા  અને બધા પ્રશ્નોના જવાબ આપ્યા. પાછળથી આઈન્સ્ટાઈને બધાને કહ્યું કે લેક્ચર આપનાર વ્યક્તિ આઇન્સ્ટાઇન નથી મારો ડ્રાઈવર છે, તેથી ત્યાં બેઠેલા તમામ પ્રોફેસરોએ તેમની આંગળીઓ દાંતની વચ્ચે રાખી ,કોઈને ખાતરી ન હતી કે રિલેટિવિટી  વિશે એક ડ્રાઈવરે તેને કેટલી સરળતાથી સમજ આપી હતી.બીજાને સમજાવ્યું છે કે તેને સુસંગતતાની અસર કહેવામાં આવે છે, એક અભણ ડ્રાઈવર પણ આઈન્સ્ટાઇન સાથે રહીને એટલો હોશિયાર બન્યો.

મિત્રો, સારા વિચારો અને સારી સંગત  મનુષ્યમાં હિંમત અને સકારાત્મકતાની ભાવના લાવે છે, તેથી ખરાબ વ્યસન, ખરાબ ટેવો અને ખરાબ સંગતને ટાળવાનો પ્રયાસ કરો, તે પછી જીવન ખૂબ તેજસ્વી બનશે.

વાર્તા -4

“ગઈ કાલ”

ભગવાન બુદ્ધ એક ગામમાં જ્ઞાન આપતાં હતા. તેમણે કહ્યું કે “દરેક વ્યક્તિએ

ધરતી માતા ની જેમ  સહનશીલ અને ક્ષમાશીલ રહેવું જોઈએ. ક્રોધ એ એવી અગ્નિ છે જેમાં ક્રોધ બીજાને બાળી નાખે છે અને પોતાને  પણ બાળી નાખે છે”

બધા લોકો શાંતિથી બુદ્ધનો અવાજ સાંભળી રહ્યા હતા, પરંતુ એક વ્યક્તિ એવી પણ હતી જે સ્વભાવથી આ બધી બાબતોથી અભિભૂત થઈ રહી હતી. તે થોડો સમય આ બધું સાંભળતો રહ્યો અને પછી અચાનક ક્રોધ માં વાત કરવા લાગ્યો, “તમે દંભી છો.” મોટી મોટી વાતો કરવી એ તમારું કામ છે. છે. તમે લોકોને મૂંઝવો છો. આજના  સમયમાં તમારી આ વાતોથી કોઈ ફરક પડતો નથી “

આવી અનેક નિષ્ઠુર વાતો સાંભળીને પણ બુદ્ધ શાંત રહ્યા. તેથી તેને વધારે ગુસ્સો આવ્યો , ન તો તેણે કોઈ પ્રતિક્રિયા આપી; આ જોઈને તે વ્યક્તિને  વધુ ગુસ્સે આવ્યો અને બુદ્ધના મોં પર થૂંક્યો અને ચાલ્યો ગયો . બીજા દિવસે જ્યારે તે વ્યક્તિનો ગુસ્સો ઓછો થયો, ત્યારે તે તેની ખરાબ વર્તણૂકને કારણે પસ્તાવાની આગમાં સળગવા લાગ્યો અને તે જ સ્થાને તેઓને શોધી રહ્યો હતો, પરંતુ બુદ્ધ તેને ત્યાં  મળ્યા નહિ ,તે તેના શિષ્યો સાથે નજીકના બીજા ગામમાં ગયા હતા.

વ્યક્તિએ લોકોને બુદ્ધ વિશે પૂછ્યું અને શોધતો શોધતો – તે તે સ્થળે પહોંચ્યો જ્યાં બુદ્ધ ઉપદેશ આપતા હતા. તેમને જોતાં જ તે તેના પગ પર પડ્યો અને બોલ્યો, “માફ કરજો ભગવાન!” બુદ્ધે પૂછ્યું: ભાઈ તમે કોણ છો? તમને શું થયું તમે કેમ માફી માગી રહ્યા છો? “તેણે કહ્યું:” તમે ભૂલી ગયા છો? હું તે જ છું જેણે ગઈકાલે તમારી સાથે ખરાબ વર્તન કર્યું હતું. મને શરમ આવે છે હું મારા દુષ્ટ વર્તન બદલ માફી માંગવા આવ્યો છું. “

ભગવાન બુદ્ધે પ્રેમથી કહ્યું: “ગઈકાલ  હું એ જ જગ્યા છોડીને આવ્યો છું અને તમે હજી પણ ત્યાં અટક્યા છો. તમે તમારી ભૂલનો ખ્યાલ કરો છો, તમે પસ્તાવો કરો છો; તમે શુદ્ધ થઈ ગયા છો; હવે ગઇકાલની  ખરાબ ઘટનાઓને યાદ કરીને વર્તમાન અને ભવિષ્ય બંને બગાડો છો, ગઈકાલના કારણે આજ બગાડો નહીં. “

તે વ્યક્તિનો તમામ ભાર ઉતરી ગયો. તે ભગવાન બુદ્ધના ચરણોમાં પડ્યો અને ક્રોધનો ત્યાગ કરી ક્ષમાની પ્રતિજ્ઞા લીધી,બુદ્ધે આશિષનો હાથ તેના માથા પર મૂક્યો. તે દિવસથી, તેમનામાં પરિવર્તન આવ્યું, અને તેના જીવનમાં સત્ય, પ્રેમ અને કરુણાનો પ્રવાહ વહેવા લાગ્યો.

મિત્રો, ઘણી વાર આપણે ભૂતકાળમાં થયેલી ભૂલ વિશે વિચારીએ છીએ અને ફરીથી આપણે દુ: ખી થઈએ છીએ અને જાતને કોસીએ  છીએ. આપણે ક્યારેય આવું ન કરવું જોઈએ, એકવાર ભૂલની ખબર પડે પછી, આપણે ક્યારેય તેને પુનરાવર્તિત ન કરવાનો અને નવી ઊર્જા થી  વર્તમાનને મજબૂત બનાવવાનો સંકલ્પ કરવો જોઈએ.

વાર્તા -5

” ગુરુ ગોવિંદસિંહ જીને લગતી પ્રેરણાદાયી વાર્તા “

આ તે સમય છે જ્યારે ગુરુ ગોવિંદસિંહ જી મુગલો સાથે સંઘર્ષ કરી રહ્યા હતા. તેના બધા શિષ્યો યુદ્ધમાં તેમની રીતે સહકાર આપી રહ્યા હતા. સાંજે યુદ્ધ પૂરું થયા પછી, ગુરુ ગોવિંદસિંહના બધા લડવૈયાઓને  તેમની સાથે બેસીને ઉપદેશ આપતાં અને આગળની રણનીતિઓની ચર્ચા કરતા. ગુરુજીએ દરેક લડવૈયાઓને ચોક્કસ જવાબદારી સોંપી હતી જેથી તેઓ યુદ્ધમાં ધ્યાન આપી શકે.

એક દિવસ, તેમણે યુદ્ધમાં સૈનિકોને પાણી પીવડાવવા તેમના એક શિષ્ય “ભાઈ ઘનૈયા જી” ને સોંપ્યું. તેણે પોતાના ખભા પર પાણીમે લટકાવીને સૈનિકોને પાણી આપવાની કામગીરીમાં સંપૂર્ણ હૃદયપૂર્વક પોતાની જાતને આપી  દીધી. લડતી વખતે ઘણો સમય પસાર થઈ ગયો હતો.

એક દિવસ એક સૈનિકે ગુરુ ગોવિંદસિંહજીને ફરિયાદ કરી કે ‘ભાઈ ઘનૈયા જી! ઘાયલ થયેલા શીખોની સાથે દુશ્મનના  ઘાયલ સૈનિકોને પણ પાણી આપે છે. જ્યારે અમે કહીએ , ત્યારે તે અમારી વાતને સ્વીકારતો નથી અને તે પોતાનું કાર્ય ચાલુ રાખે છે. ‘

ગુરુજીએ ઘનૈયાને પોતાની પાસે બોલાવીને પૂછ્યું, “કેમ ભાઈ ઘનૈયા! શું તે સાચું છે કે તમે ઘાયલ શીખ સૈનિકો સાથે ઘાયલ મુગલ સૈનિકોને પાણી આપો છો? ”

ઘનૈયાએ હાથ જોડીને જવાબ આપ્યો, “હા, ગુરુ મહારાજ! તે વાત સાવ સાચી છે કે હું દુશ્મનના સૈનિકોને પણ પાણી પીવડાવું છું કારણ કે  જ્યારે હું યુદ્ધના મેદાનમાં પહોંચું છું ત્યારે મને દુશ્મન અને મિત્ર વચ્ચે કોઈ તફાવત દેખાતો નથી. પછી તમારા ઉપદેશ પ્રમાણે, હું દરેકમાં એક જ ભગવાન જોઉં છું. તેથી હું જે પણ ઘાયલ જોઉં છું, પછી ભલે તે શીખ હોય કે મોગલ, તે બધાને સમાનરૂપે પાણી આપું છું. “

ગુરુજીએ, ભાઈ ઘનૈયાજીનો જવાબ સાંભળીને તેની પીઠ થાબડી અને કહ્યું, “તમે મારા શિક્ષણને સાચા અર્થમાં આત્મસાત કર્યું છે અને તે સાર્થક કર્યું છે. તમે મારા સાચા શિષ્ય છો. “

મિત્ર અને શત્રુ, આપણા અને બીજા, આનાથી ઉપર કરવામાં આવતી સેવાને માનવ ધર્મ કહેવામાં આવે છે.

વાર્તા -1

   “સારો સેલ્સમેન”

એક છોકરાને  સેલ્સમેનના ઇન્ટરવ્યુમાંથી  બહાર કાઢી નાખ્યો હતો કારણ કે તેને અંગ્રેજી આવડતું નહોતું. છોકરાને તેના પર  સંપૂર્ણ વિશ્વાસ હતો. તેણે મેનેજરને કહ્યું કે તમારે અંગ્રેજી નું શું કામ છે? જો હું અંગ્રેજી વગર વધુ વેચાણ કરી ના આપું તો મને પગાર ના ચૂકવશો.. 

મેનેજર  ને એની વાત ગમી ગઈ. તેને છોકરાને રાખી લીધો.

તે પછી શું હતું, બીજા દિવસે દુકાન નું વેચાણ પહેલા કરતાં વધારે વધ્યું. એક અઠવાડિયામાં, છોકરાએ ત્રણ ગણો વેપાર કરી બતાવ્યો.

જ્યારે દુકાનના  માલિકને ખબર પડી કે નવા સેલ્સમેને આટલું  બધું વેચાણ કર્યું છે કે તે પોતાને રોકી શક્યો નહીં. તરત જ, તે છોકરાને મળવા માટે દુકાન પર પહોંચ્યો. છોકરો તે સમયે ગ્રાહકને માછલી પકડવાનો કાંટો વેચતો હતો. માલિક  થોડા અંતરે 

ઉભા  રહ્યાં અને જોવા લાગ્યા.

છોકરાએ કાંટો વેચ્યો. ગ્રાહકે ભાવ પૂછયો. છોકરાએ કહ્યું – 800 રૂપિયા. . આટલું બોલીને છોકરાએ ગ્રાહકના જૂતા તરફ જોયું અને કહ્યું – સર, આવા મોંઘા પગરખાં પહેરીને તમે માછલી પકડવા જશો? બગડશે  તો એક કામ કરો, સસ્તા જૂતાની જોડી ખરીદી લ્યો.

ગ્રાહકે જૂતા પણ ખરીદ્યા. હવે છોકરાએ કહ્યું – તળાવના કાંઠે તડકામાં બેસવું પડશે. ટોપી પણ લઈ લો .ગ્રાહકે ટોપી પણ ખરીદી લીધી. હવે છોકરાએ કહ્યું – ખબર નથી કે માછલી પકડવામાં કેટલો સમય લાગશે. જો તમે તમારી સાથે થોડો ખોરાક લેશો તો સારું રહેશે. ગ્રાહકે બિસ્કીટ, નાસ્તા, પાણીની બોટલો પણ ખરીદી હતી.

હવે છોકરાએ કહ્યું – તમે માછલી પકડો તો તમે માછલી કેવી રીતે લાવશો? એક માછલી રાખવાનું વાસણ પણ ખરીદો. ગ્રાહકે તે પણ ખરીદ્યું. કુલ 2500 રૂ. ના માલ સાથે ગ્રાહક ત્યાંથી ચાલ્યા ગયાં.

માલિક આ દ્રશ્ય જોઈને ખૂબ આનંદ થયો. તેણે છોકરાને બોલાવ્યો અને કહ્યું – તું અદ્ભુત માણસ છો, જે માણસ ફક્ત માછલી પકડવાનો કાંટો ખરીદવા આવ્યો હતો તેણે તેને આ બધી સામગ્રી વેચી દીધી?

છોકરાએ કહ્યું – કાંટો ખરીદવા ? અરે, આ માણસ કેર ફ્રી સેનિટરી પેક ખરીદવા આવ્યો હતો. મેં તેને કહ્યું, હવે ચાર દિવસ તમે ઘરે બેસીને શું કરશો? માછલી પકડવા  જાઓ.

વાર્તા -2

“પેન્સિલની વાર્તા”

એક બાળક તેની દાદીને પત્ર લખતો જોઈ રહ્યો હતો અચાનક તેણે તેની દાદી માને

પુછ્યું.

“દાદીમા!” તમે મારા તોફાન વિશે લખો છો? તમે મારા વિશે લખી રહ્યા છો, “આ સાંભળીને, તેની દાદીએ અટકીને કહ્યું,” દીકરા, હું તારા વિશે લખું છું, પણ જે શબ્દો હું અહીં લખી રહી  છું તે આ પેન્સિલ કરતાં વધુ મહત્વપૂર્ણ છે જેનો હું ઉપયોગ કરું છું હું નિષ્ઠાપૂર્વક આશા રાખું છું કે જ્યારે તું મોટો થઇશ, ત્યારે તું

 પણ આ પેન્સિલ જેવો જ બનીશ.”

આ સાંભળીને બાળકને થોડું આશ્ચર્ય થયું અને તેને  પેન્સિલ તરફ જોયું, પણ તેને કોઈ ખાસ વસ્તુ નજરે પડી ન હતી.

તેણે કહ્યું – “પણ આ પેન્સિલ અન્ય પેન્સિલો જેવી જ  મને દેખાય છે.”

દાદીએ આ પર જવાબ આપ્યો – “દીકરા! તે વસ્તુઓ તમે કેવી રીતે જુઓ છો તેના પર નિર્ભર છે. તેમાં પાંચ આવા ગુણો છે, જે તું  અપનાવિશ તો તું હંમેશાં આ દુનિયામાં શાંતિથી જીવી શકીશ. “

“પ્રથમ ગુણ: તમારી પાસે મહાન સિદ્ધિઓ પ્રાપ્ત કરવાની ક્ષમતા છે, પરંતુ તમારે ક્યારેય ભૂલવું ન જોઈએ કે તમને એક એવા હાથની જરૂર છે જે તમને સતત માર્ગદર્શન આપી શકે. આપણા  માટે તે હાથ ભગવાનનો હાથ છે જે હંમેશા આપણને માર્ગદર્શન આપે છે.” 

“બીજો ગુણ: દીકરા! લેખન, લેખનની મધ્યમાં, મારે બંધ કરવું પડશે અને પછી કટરથી પેંસિલની ટોચ બનાવવી પડશે, તે પેંસિલને થોડું નુકસાન કરે છે, પરંતુ પછીથી તે ખૂબ જ ઝડપથી કામ કરે છે,અને સારી રીતે ચાલે છે. તેથી પુત્ર, તારે

પણ તારા દુ: ખ, અપમાન અને હાર સહન કરતા આવડવું જોઈએ, તમારે ધૈર્ય રાખવું જોઈએ. કારણ કે આ કરવાથી તમે એક સારા માણસ બનશો. “

“ત્રીજો ગુણ: દીકરા! પેન્સિલ હંમેશાં ભૂલો સુધારવા માટે રબરનો ઉપયોગ કરવાની મંજૂરી છે. આનો અર્થ એ છે કે જો આપણે કોઈ ભૂલ કરી છે, તો તેને સુધારવું ખોટું નથી. , ઉલટાનું, આમ કરવાથી આપણને આપણા ધ્યેયો તરફ વધુ નિર્વિવાદ રીતે આગળ વધવામાં મદદ મળે છે. “

“ચોથો ગુણ: દીકરા! પેંસિલના કામમાં મુખ્ય ભૂમિકા એ બાહ્ય લાકડું નહીં પણ તેની અંદરની ગ્રાફાઇટ છે. ગ્રેફાઇટ અથવા લીડની ગુણવત્તા જેટલી વધુ સારી છે, તેટલું સુંદર લેખન  છે. તો દીકરા! તારી અંદર જે કંઈ વિચારો ચાલે છે તેના વિશે હંમેશાં સચેત રહેવું જોઈએ. “

“છેલ્લી ગુણવત્તા: દીકરો! પેન્સિલ હંમેશાં તેની નિશાની  છોડે છે. તેવી જ રીતે, જો તું કંઇ કરે તો તે કામની નિશાની છોડી દો.”

તેથી હંમેશાં આવાં કાર્યો કરો જેમાં  તને શરમ ન આવે પણ તારું માથું અને 

તારા પરિવારના માથા ગર્વથી ઊંચા કરો, તેથી તારા  પ્રત્યેક કર્મથી સચેત રહેવું જોઇએ . “

વાર્તા -3

” વડીલોનું પાલન કરવું જ જોઇએ “

એકવાર એક દેશમાં, એવું નક્કી કરવામાં આવ્યું હતું કે વૃદ્ધો કોઈ કામના નથી, ઘણીવાર બીમાર રહે છે, અને તેમની ઉંમર જીવે છે, તેથી તેમને મૃત્યુ આપવું જોઈએ. જ્યારે દેશનો રાજા ખૂબ નાનો હતો, ત્યારે પચાસ વર્ષથી ઉપરના લોકોને સમાપ્ત કરી શકાય તે નિર્ણય લેવામાં તેમણે મોડું કર્યું નહીં.

અને આ રીતે બધા અનુભવી, બુદ્ધિશાળી વડીલો તે દેશમાંથી ખાલી કરી નાખ્યાં. તેમાંથી એક યુવાન હતો જે તેના પિતાને ખૂબ પ્રેમ કરતો હતો . તેણે તેના પિતાને ઘરના કાળા ખૂણામાં સંતાડ્યા  અને તેમને બચાવી લીધા.

થોડા વર્ષો પછી, તે દેશમાં એક ભયંકર દુકાળ પડ્યો અને લોકો દાણા દાણા માટે

વલખાં મારવા લાગ્યા.  બરફ ઓગળવા માટેનો સમય આવી ગયો હતો, પરંતુ દેશમાં વાવણી માટે એક પણ અનાજ નહોતો. બધા અસ્વસ્થ હતા. પોતાના બાળકની મુશ્કેલી જોઈને બચી ગયેલા વૃદ્ધાએ તેના બાળકને રસ્તાની બંને બાજુ હળ  ચલાવવા કહ્યું.

યુવકે આ કામ માટે ઘણાને પૂછ્યું, પરંતુ કોઈએ સાંભળ્યું નહીં, કોઈએ કર્યું નહીં. જેટલું તેમણે પોતે કર્યું તેટલું જ તેણે રસ્તાની બંને બાજુએ હળ ચલાવ્યું.. થોડા દિવસોમાં બરફ ઓગળી ગયો અને રસ્તાની બાજુમાં જ્યાં હળ ચલાવવામાં આવ્યું હતું ત્યાં, અનાજનાં છોડ નીકળ્યા.

આ લોકોમાં ચર્ચાનો વિષય બન્યો, આ વાત રાજા સુધી પહોંચી. રાજાએ તે યુવાનને બોલાવ્યો અને પૂછ્યું કે આ વિચાર ક્યાંથી આવ્યો છે? યુવકે સાચું કહ્યું.

રાજાએ વૃદ્ધાને બોલાવ્યો કે તેને કેવી રીતે વિચાર આવ્યો કે રસ્તાની બંને બાજુ હળ ચલાવવાથી અનાજ નીકળશે. વૃદ્ધાએ જવાબ આપ્યો કે જ્યારે લોકો તેમના ખેતરોમાંથી અનાજ લઈને જાય  છે, ત્યારે તેમાંથી ઘણા અનાજ ના દાણા રસ્તાઓ પર પડી જાય છે. જે અંકુરિત થયા છે.

રાજા પ્રભાવિત થઈ ગયો અને તેના વિચાર  બદલ દિલગીર થયો. રાજાએ હવે એક હુકમ જારી કર્યો કે હવેથી વડીલોને  આદર સાથે દેશમાં આશ્રય આપશે.

કહેવત છે –

वृद्धस्य वचनम् ग्राह्यं आपात्काले ह्युपस्थिते।

જેનો અર્થ છે – વડીલોને  દુર્ઘટના સમયે સ્વીકારવા જોઈએ.

વાર્તા -4

” કાંચ અને ડાયમંડ “

એક રાજાનો દરબાર હતો. કારણ કે શિયાળોનો દિવસ એટલો હતો કે રાજાનો  દરબાર ખુલ્લામાં બેઠો હતો . આખી સામાન્ય સભા સવારના તડકામાં બેઠી હતી. મહારાજે સિંહાસનની સામે એક ટેબલ જેવી મહત્વની વસ્તુ મૂકી હતી. દિવાન વગેરે તમામ દરબારમાં પંડિત લોકો બેઠા હતા. રાજાના પરિવારના સભ્યો પણ બેઠા હતા. તે જ સમયે એક વ્યક્તિ આવી અને પ્રવેશની પરવાનગી માંગી, જો તેને પ્રવેશ મળ્યો તો તેણે કહ્યું કે મારી પાસે બે વસ્તુઓ છે. હું દરેક રાજ્યના રાજા પાસે જાઉં છું અને એ બંને વચ્ચેનો તફાવત જણાવવા કહું છું પણ કોઈ આજ સુધી કહી નથી શક્યું. આથી જ હું વિજેતા બનીને ફરું છું, હવે હું તમારા શહેરમાં આવ્યો છું.

રાજાએ તેને બોલાવ્યો અને પૂછ્યું શું વાત છે, તેણે બંને ચીજો ટેબલ પર મૂકી દીધી. સમાન રંગ, સમાન રંગની સમાન દરેક વસ્તુ સમાન હતું. રાજાએ કહ્યું કે આ બંને બાબતો એક છે, પછી તે વ્યક્તિએ હા પાડી, પણ તે બંને માં એક  જુદું છે. તેમાંથી એક ખૂબ કિંમતી હીરો છે અને એક કાચનો ટૂકડાનો ભાગ છે.

પરંતુ દેખાવ એક સરખો છે, આજદિન સુધી કોઈ પણ પરીક્ષણ કરી શક્યું નથી કે તે કયો હીરા છે અને ક્યો કાચ ? જો  કોઈ સાચી પરખ કરી બતાવે તો હું હારીશ અને આ કિંમતી હીતો તમારા રાજ્યની તિજોરી માં જમા કરી દઈશ.

જો કોઈ ઓળખી નહિ શકે , તો તમારે મને તે જ રકમ આપવી પડશે જે આ હીરાની કિંમતની છે. તેવી જ રીતે, હું ઘણા રાજ્યોમાંથી જીત્યો છું. રાજાએ કહ્યું, “હું તેનું પરીક્ષણ કરી શકતો નથી,” દિવાન બોલ્યા, “અમે હિંમત પણ કરી શકતા નથી કારણ કે બંને ખૂબ સરખા છે.” બધા હારેલા લોકો કોઈ હિંમત કરી શક્યા નહીં.

કોઈ પ્રશ્ન નથી કે તમે ગુમાવશો તો તમારે પૈસા ચૂકવવા પડશે, કેમ કે રાજા પાસે ઘણી સંપત્તિ છે, દરેકને ડર હતો કે રાજાની પ્રતિષ્ઠા ઘટશે. કોઈ પણ વ્યક્તિ ઓળખી શક્યો નહીં, દરબાર માં પાછલ ના ભાગમાં થોડોક અવાજ થયો , 

હાથમાં લાકડી લઈને એક અંધ માણસ ઉભો થયો.

મને એક તક આપો, એક માણસની મદદથી, તે રાજા પાસે ગયો. તેણે રાજાને પ્રાર્થના કરી, હું જન્મથી અંધ છું, છતાં મને એક તક આપવી જોઈએ, જેથી હું પણ મારી બુદ્ધિની એકવાર પરીક્ષણ કરી શકું અને સફળ થઈ શકું અને જો સફળ નહીં થાય તો તમે કોઈ પણ રીતે ગુમાવશ જ.

રાજાએ વિચાર કર્યો કે તક આપવામાં તે શું ખોટું છે. રાજાએ કહ્યું, ઠીક છે, અંધ માણસને બંને વસ્તુઓને સ્પર્શ કરી અને પૂછ્યું કે તેમાં કયો  હીરો છે અને કયો કાચ તેની તપાસ કરવી છે.

કથા  કહે છે કે માણસે એક મિનિટમાં કહ્યું કે આ હીરો  છે અને આ કાચ છે.

આટલા રાજ્યો પર વિજય મેળવ્યા પછી જે માણસ આવ્યો, તેણે નમીને કહ્યું કે તે સાચો છે. તમે જાણો છો તમે ધન્ય છો. મારા વચન મુજબ, હું તમારા રાજ્યની તિજોરીમાં આ હીરો  આપું છું.

દરેક માણસ  ખૂબ ખુશ થઈ ગયા અને જે માણસ આવ્યો. તે પણ ખૂબ જ ખુશ હતો કે ઓછામાં ઓછું કોઈ તો  પરીક્ષક મળી ગયું. તે રાજા અને બીજા બધા લોકોએ તે અંધ વ્યક્તિ પ્રત્યે એક જ જીજ્ઞાસા  વ્યક્ત કરી કે તમે કેવી રીતે ઓળખી શક્યા કે આ હીરો છે અને આ કાચ છે?

અંધે કહ્યું કે સીધી વાત એ છે  માલિક આપણે તડકામાં બેઠાં છીએ ,મેં બંનેને સ્પર્શ કર્યા  જે ઠંડો હતો તે હીરો જે ગરમ થઈ ગયો તે કાંચ્.

મિત્રો, આપણા જીવનમાં જોવા માટે, આ બાબતમાં જે પણ ગરમ હોય છે, તે ફસાઇ જાય છે, તે કાચ છે અને પ્રતિકૂળ પરિસ્થિતિમાં પણ જે કંઇક ઠંડુ છે તે હીરો છે.

વાર્તા -5

” પરસ્પર વિશ્વાસ “

સંત કબીર રોજ સત્સંગ કરતા દૂર-દૂરથી લોકો તેની વાત સાંભળતા હતા. એક દિવસ સત્સંગ પૂરો થયા પછી પણ એક માણસ બેઠો રહ્યો. જ્યારે કબીરે આનું કારણ પૂછ્યું ત્યારે તેમણે કહ્યું, ‘મારે તમને કંઈક પૂછવું છે.

હું ગૃહસ્થ છું, હું ઘરના દરેક વ્યક્તિ સાથે લડું છું. મારે જાણવું છે કે મારે ઘરની કંકાશ  કેમ છે અને તે કેવી રીતે દૂર થઈ શકે? ‘

કબીર થોડી વાર શાંત રહ્યો, પછી તેણે પત્નીને કહ્યું, ‘ફાનસ  લાવો’.

કબીરની પત્ની ફાનસ લઈને આવી.

માણસ તેની સામે જોતો રહ્યો. આજે બપોરે કબીરે ફાનસ કેમ માંગ્યો.

થોડી વાર પછી કબીરે કહ્યું, “કંઈક મીઠું આપો “

આ વખતે તેની પત્ની મીઠાને બદલે  નામ નમકીન આપીને ચાલ્યા ગયાં.

પેલા માણસે વિચાર્યું કે આ કદાચ પાગલો નું  ઘર છે. દિવસમાં ફાનસ, મીઠાને બદલે નમકીન .

તેણે કહ્યું, ‘કબીર જી હું જાઉં છું.’

કબીરે પૂછ્યું, ‘તમને તમારી સમસ્યાનું સમાધાન મળ્યું કે હજી થોડી શંકા છે?’

તે વ્યક્તિએ કહ્યું, ‘હું કાંઈ સમજી શકતો નથી.’

કબીરે કહ્યું કે, જાણે મેં  દિવસમાં ફાનસ માગ્યું તો તે મને પૂછી શકતી હતી કે મે અત્યારે ફાનસ કેમ મગાવ્યું.

આવી બપોરે ફાનસની શું જરૂર છે. પણ ના, તેણે વિચાર્યું કે કોઈ કામ માટે ફાનસ મંગાવ્યું હશે.

મીઠાઇ ને બદલે નમકીન આપીને ચાલી  ગઈ. ઘરમાં કોઈ મીઠી વસ્તુ ન પણ હોય? હું મૌન રહીને વિચારતો હતો. તેમાં શું ખોટું છે?

પરસ્પરનો વિશ્વાસ વધારવાથી અને દલીલમાં ન આવવાને લીધે અસંતુલિત પરિસ્થિતિ બરાબર થઇ  જાય છે. “માણસ ચોંકી ગયો. તે સમજી ગયો કે કબીરે તેમને કહેવા માટે આ બધું કર્યું છે.

ત્યારે કબીરે કહ્યું, “ઘરના લોકોમાં પરસ્પર વિશ્વાસ સુમેળ બનાવે છે.” જો વ્યક્તિ ભૂલથી ભૂલ કરે છે, તો સ્ત્રીને સંભાળ રાખવી જોઇએ અને જો સ્ત્રી તરફથી કોઈ ભૂલ આવી હોય, તો પતિ તેને અવગણે છે.

આ ગૃહસ્થી નો  મૂળ મંત્ર છે. ‘

વાર્તા-1

“માં એક બેંક અને પપ્પા ક્રેડિટ કાર્ડ છે.

એક સમય  ની વાત છે. રાજ ખુબજ  ગુસ્સાથી ઘરની બહાર આવ્યો. તે એટલો નારાજ હતો કે ભૂલથી પપ્પાના  પગરખાં પહેરીને બહાર નીકળી ગયો. તે વિચારી રહ્યો હતો, કે હું આજે જ ઘર છોડી દઈશ, અને જ્યારે હું ખૂબ મોટો માણસ બનીશ ત્યારે જ પાછો આવીશ.

જ્યારે પપ્પા મોટર સાઈકલ અપાવી  શકતા નથી, તો પછી તેઓ શા માટે એન્જિનિયર બનાવવાનું સપનું જોતા હશે? આજે તો મેં પપ્પાનું  નું પર્સ પણ લઈ લીધું. જેને અડવાની કોઈને છૂટ નહોતી. હું જાણું છું કે આ પર્સમાં પૈસાના હિસાબ ની ડાયરી જ  હોવી જોઇએ. ખબર તો પડે કેટલો સામાન છુપાવ્યો છે? મમ્મી થી પણ છુપાવ્યો હશે.

તેથી જ પપ્પા કોઈને હાથ અડાડવા ન  દેતા. રફ રસ્તે નીકળતાંની સાથે જ મને લાગ્યું કે પગરખાંમાં કંઇક ડંખ લાગ્યું. મેં જૂતા જોયા અને જોયું તો મારી એડીમાંથી થોડું લોહી વહી રહ્યું હતું. જૂતાની અંદર ખીલી હતી, દર્દ તો થયું પણ ઘણો ગુસ્સો આવ્યો.

હવે, મારે બસ ઘર છોડીને જવું જ હતું. થોડોક દૂર ચાલ્યો કે , પગમાં કંઇક ભીનું ભીનું લાગ્યું,  રસ્તા પર પાણી ઢોળાયેલું હતું . મે પગરખા જોયા, તો તેના તળિયા તૂટેલાં હતા.

બસ સ્ટોપ પર પહોંચતાંની સાથે જ મને ખબર પડી કે એક કલાક સુધી  કોઈ 

 બસ નહોતી. મેં વિચાર્યું કે પર્સ ને તપાસી જોવ .મેં પર્સ ખોલ્યું તેમાં એક કાપલી જોઇ, લખ્યું હતું કે  – મેં લેપટોપ માટે 40 હજાર ઉધાર લીધા છે, પણ લેપટોપ તો ઘરે મારી પાસે છે.

તેમાં બીજું એક વળેલું કાગળ હતું .જેમાં તેમણે ઓફિસ નો  હોબી લખ્યો હતો. પપ્પાએ સરસ પગરખા પહેરવાની હોબી લખી હતી. ઓહ …. સારા પગરખાં પહેરવા ???

પણ તેમના પગરખાં તો  ……… .. !!!!

મમ્મી  છેલ્લા ચાર મહિનાથી દરેક પ્રથમ તારીખે કહે છે, નવા જૂતા લઈ લો અને દરેક વખતે તેઓ કહેશે, “હજુ આ પગરખાં ૬ મહિના ચાલશે”

ત્રીજી કાપલી

જુનું સ્કૂટર આપો, એક્સચેંજમાં નવી મોટરસાયકલ લો, વાંચતા વાંચતા મન ભટક્યું, પાપાનું સ્કૂટર ઓહહ..

રાજ ઘર તરફ ભાગ્યો ,હવે તેને પગમાં ખીલી ખૂચતી ન હતી.. તે ઘરે પહોંચ્યો પણ પિતા કે સ્કૂટર એક પણ  નહોતા … ઓહ … નહિ…રાજ સમજી ગયો કે તે ક્યાં ગયા છે.

તે દોડ્યો… ..

અને  એજન્સી એ પહોંચ્યો . પપ્પા પણ ત્યાં જ હતા. રાજ પપ્પાને ભેટી પડ્યો, અને આંસુથી ખભા પલાળી દીધા, ના… ના ..પપ્પા …… .. મારે મોટરસાયકલ નથી જોઈતી.

 તમે  નવા પગરખાં લઈ  લો બસ અને હું હવે મોટો માણસ બનીશ,તો  પણ તમારી રીતે….

“માં” એક એવી બેંક છે જ્યાં તમે દરેક ભાવના અને દુ:ખ એકઠા કરી શકો છો.

અને

“પાપા” એવું ક્રેડિટ કાર્ડ છે કે જે પૈસા  ન હોવા છતાં પણ આપણા સપનાને પૂરા કરવાનો પ્રયત્ન કરે છે.

વાર્તા -2

“બે દેડકા”

દેડકાઓનું એક જૂથ મુસાફરી કરી રહ્યું હતું અને એ જંગલમાંથી બહાર આવ્યું હતું. ત્યારે રસ્તામાં તેમાંથી બે દેડકા ખૂબ ઊંડા ખાડામાં પડી ગયા. જ્યારે અન્ય દેડકાએ જોયું કે ખાડો ખૂબ ઊંડો છે, ત્યારે તેઓએ બે દેડકાને બૂમ પાડી કે તેઓ  હવે મરી ગયા છે તેમ જ માને.

તે બે દેડકાએ અન્ય દેડકાઓની વાતને અવગણીને સંપૂર્ણ શક્તિથી ઉપર આવવાનો પ્રયાસ ચાલુ રાખ્યો. બાકીના દેડકા બે દેડકાને કહેવાનું ચાલુ રાખ્યું કે તેઓ આગળ આવવા માટે નિરર્થક પ્રયાસ કરી રહ્યાં છે, અને તેનો કોઈ ફાયદો નથી.

અંતે, બે દેડકામાંથી એકે બીજા દેડકાઓના કહેવા પર ઉપર આવવાનો પ્રયાસ કરવો છોડી  દીધો અને ઊંડા ખાડામાં જ તેણે પોતાનો જીવ આપી દીધો. જો કે, બીજા દેડકાએ ઊંડા ખાડા માંથી બહાર આવવા અને શક્ય તેટલી શક્તિથી કૂદવાનું તેના પ્રયત્નો ચાલુ રાખ્યા. પછી અન્ય દેડકાઓ કહેવા કે તે  વ્યર્થ પ્રયત્નો ન કરે બધા તેના પર ચીસો પાડવા લાગ્યા. 

જો કે, એવું લાગતું  હતું કે આ દેડકો કોઈ અન્ય માટીથી બનેલો હતો.તેણે વધુ શક્તિથી ઉપર કૂદવાનું ચાલુ રાખ્યું, અને આખરે  તે ઊંડા ખાડામાંથી બહાર આવ્યો. તે બહાર આવતાં જ બીજા બધા દેડકાએ તેને ઘેરી લીધો અને પૂછ્યું, “જ્યારે અમે તને  ઉપર આવવાનો પ્રયાસ છોડી દેવાનું કહેતા હતા, ત્યારે તું સાંભળી રહયો ન હતો?” ત્યારે દેડકાએ બીજા બધા દેડકાને ઇશારો કરીને  સમજાવ્યું કે તે બહેરો છે, તે સાંભળી શકતો નથી.

તદુપરાંત, અન્ય દેડકાની હરકતો અને હાવભાવથી, તે એમ સમજી રહ્યો હતો  કે અન્ય દેડકાઓ તેને પ્રોત્સાહિત કરે છે, તેને ઉપર આવવા માટે કહે છે.

આપણને, આ વાર્તામાંથી નીચેનો બોધ મળે છે:

1. આ જીભમાં જીવન અને મૃત્યુની બંનેની  શક્તિ છે. જો કોઈ ઉદાસીન અથવા નિરાશ છે, તો કેટલાક પ્રેરણાદાયી શબ્દો અથવા ઉત્સાહથી ભરપૂર આશાસ્પદ શબ્દો તે વ્યક્તિની નિરાશાને સમાપ્ત કરી શકે છે અને તેના જીવનમાં ખુશીઓ ભરી શકે છે.

2. જો કોઈ વ્યક્તિ પહેલેથી નિરાશ અથવા હતાશ છે અને જો કોઈ નિરાશાજનક શબ્દો અથવા નિરાશાજનક વસ્તુઓ બોલે છે, તો તે તેનું જીવન સમાપ્ત કરી શકે છે. તેથી તમે કંઇ બોલો તે પહેલાં, વિચારો કે તમારા બોલાયેલા શબ્દો બીજાની ખુશીમાં વધારે છે કે તેમની ખુશી છીનવી લેશે.

આ વાર્તાનો સૌથી મહત્વપૂર્ણ બોધ એ છે કે તમે ગમે તેટલા હતાશ થાઓ, પરંતુ બીજાઓના ઉદાસીન અને નિરાશાજનક શબ્દોથી ક્યારેય પ્રભાવિત થશો નહીં અને તેના પર બિલકુલ ધ્યાન કેન્દ્રિત ન કરશો  હંમેશાં વિચારો કે તમારે તમારી પરિસ્થિતિઓને પહેલા કરતાં વધુ સારી અને સારી બનાવવી પડશે અને આ માટે હંમેશાં અથાક પ્રયાસ કરવો જોઈએ. તમને ચોક્કસ સફળતા મળશે.

વાર્તા -3

“સ્વ નિરીક્ષણ

એક નાનો છોકરો હતો. જે લગભગ 10-11 વર્ષનો  હશે. એક દવાની દુકાનમાં ગયો અને દુકાન ના માલિક પાસે એક  ફોન કરવાની રજા માંગી. પછી

 તેણે એક મોટું બોક્સ  ખસેડ્યું અને તેના પર ચઢ્યો, જેથી તે ફોન પાસે પહોંચી 

શકે જે ઉપર રાખવામાં આવ્યો હતો. દુકાનના માલિકે તે છોકરાની વાતચીત શાંતિથી સાંભળી.

છોકરાએ એક સ્ત્રીને ફોન કર્યો  અને કહ્યું, “તમે મને તમારા બગીચામાં લૉન કાપવાની નોકરી આપી શકો?”

ત્યારે મહિલાએ ફોનની બીજી બાજુ થીન કહ્યું, “મારા લૉન  કાપવાનું કામ કોઈ પહેલેથી કરી રહ્યું છે.”

બાળક – “પણ, હું તમારા બગીચાની લૉન ને અડધા ભાવે કાપવાનું કામ કરવા તૈયાર છું.”

સ્ત્રી – “જે છોકરો મારું લૉન નું  કામ કરી રહ્યો છે, હું તેના કામથી સંપૂર્ણ સંતુષ્ટ છું.”

આ સમયે બાળકે વધુ નિશ્ચિતપણે કહ્યું – “હું તમારા લોનની આજુબાજુનો રસ્તો પણ સાફ કરીશ અને તમારા ઘરની બહાર કાચ  પણ સાફ કરીશ.”

મહિલાએ કહ્યું – “ના, મારે કોઈની જરૂર નથી, આભાર,” છોકરો હસ્યો અને તે આ સાંભળીને અટકી ગયો. “

છોકરાની વાતચીત સાંભળી રહેલા દુકાનનો માલિક તેની તરફ આવ્યો અને કહ્યું – “દીકરા, તારો આત્મવિશ્વાસ  અને સકારાત્મક વલણ જોઈને મને ખૂબ આનંદ થયો. હું તને નોકરી આપીને ખરેખર ખુશ થઈશ. શું તું મારા માટે કામ કરીશ ? “

છોકરાએ કહ્યું, “આભાર, પણ હું કોઈ કામ કરવા નથી માંગતો.”

દુકાનના માલિકે કહ્યું – “પણ દીકરા, તું  ફોન પર કોઈ નોકરી માટે હમણાં કહેતો હતો.”

બાળકે કહ્યું, “ના સાહેબ, હું ફક્ત મારી કાર્યક્ષમતાનું પરીક્ષણ કરતો હતો.” ખરેખર, તો હું એ  બેન માટેજ કામ કરું છું. “

તેણે  વધુમાં કહ્યું –

 “અને, તેની સાથે વાત કર્યા પછી, મને ખબર પડી  કે તે સ્ત્રી મારા કામથી સંપૂર્ણ રીતે સંતુષ્ટ છે તેથી મને ખૂબ જ  ખુશી મળી .”

શું આપણે આ નાના છોકરા પાસેથી સ્વ-નિરીક્ષણ કરવાની પ્રેરણા મેળવી શકીએ?

શીખ: આપણે આપણું  સ્વ-નિરીક્ષણ કરવું જ જોઇએ.

વાર્તા -4

“નાનો તફાવત”

એક સમજદાર માણસ, જેને લખવાનો શોખ હતો. તે લખવા માટે દરિયા કાંઠે બેસતો, ત્યાં તેને ખૂબ જ  પ્રેરણા મળી રહેતી ,અને તેની લખવાની કળા વિકસતી..

એક દિવસ, તે દરિયા કિનારે ચાલતો હતો, ત્યારે તેણે જોયું કે એક વ્યક્તિ કોઈ વસ્તુને કાંઠા  પરથી ઉંચકીને સમુદ્રમાં ફેંકી રહ્યો છે.

જ્યારે તેણે નજીકથી જોયું તો તેણે જોયું કે તે વ્યક્તિ દરિયાકિનારે એક પછી એક નાની માછલી પસંદ કરી તેને દરિયામાં ફેંકી રહ્યો હતો.

 કાળજીપૂર્વક જોયા પછી, તેમને જાણવા મળ્યું કે કિનારા પર મોટી સંખ્યામાં નાની માછલીઓ પડી હતી, જે ટૂંક સમયમાં મરી જવાની હતી.

પરંતુ તે અટક્યો નહીં અને બુદ્ધિશાળી વ્યક્તિએ તેને પૂછ્યું,  ભાઈ! દરિયાકાંઠે લાખો માછલીઓ છે. 

આ રીતે, તમે પાણીમાં મરતી માછલીઓ વચ્ચેનું અંતર કેવી રીતે ઘટાડશો?

 પછી જે વ્યક્તિ નાની માછલીઓ એક પછી એક દરિયામાં ફેંકી રહ્યો હતો, તેણે કહ્યું, –

“જુઓ! સૂર્ય નીકળી ગયો છે અને સમુદ્રના મોજા હવે શાંત થવા અને પાછા ફરવા માટે તૈયાર છે. આવી સ્થિતિમાં, હું દરિયાકાંઠે બાકીની બધી માછલીઓને તો  જીવન આપી શકીશ નહીં. ”પછી તેણે ઝૂકીને બીજી માછલીને દરિયામાં ફેંકી દીધી અને કહ્યું,“ પણ, મેં આ માછલીના જીવનના અંતરમાં એક ફેર પાડ્યો છે, અને આ જ મને  ખૂબ સંતોષ આપી રહ્યો છે. “

આવી જ રીતે, ભગવાન આપણને   બધાને થોડી મહેનત દ્વારા રોજિંદા કોઈના જીવનમાં થોડો ફરક કરવાની ક્ષમતા આપી છે. જેમ કે ભૂખ્યા પ્રાણી કે માનવીને ખોરાક આપવો, કોઈ જરૂરિયાતમંદને નિસ્વાર્થ સહાય કરવી વગેરે.

 આપણે  આ સમાજને, આ વિશ્વને,  શું આપી શકીએ આપણે, કઈ રીતે ક્ષમતાથી બચાવી શકીએ  આ બાબતનું આપણે આત્મનિરીક્ષણ કરવું પડશે. તે પછી, તમારે દરરોજ કોઈના ચહેરા પર સ્મિત આપવાનો પ્રયાસ કરવો પડશે. આ કરીને તમને સૌથી વધુ આત્મસંતોષ થશે.

વાર્તા -5

“ભય ની આગળ વિજય છે”

ઘણા સમય પહેલાની આ વાત છે, જંગલમાં એક ઉંદર હતો જે હંમેશા બિલાડીના ડરથી ડરતો હતો. બિલાડીના ડરને લીધે, તે હંમેશાં તેના દર માં છુપાએલો રહેતો. ન તો તેના સાથી ઉંદરો સાથે રમતો કે ન તો બહાર નીકળવાની હિંમત કરતો.

એક દિવસ એક વડીલે કહ્યું કે એક ચમત્કારિક સ્વામીજી છે  જે દરેક ડરપોક ઉંદરને મદદ કરે છે .ડરપોક ઉંદર હિંમત કરીને દર માંથી બહાર આવ્યો અને સ્વામીજી પાસે ગયો.

 ઉંદરે તેની સમસ્યા સ્વામીજીને જણાવી અને મદદ માગીને રડવાનું શરૂ કર્યું. સ્વામીજી એ ઉંદર પર દયા કરી,અને તેમણે તે ઉંદરને આશીર્વાદ આપ્યા અને પોતાની શક્તિથી બિલાડી બનાવી.

થોડા દિવસો સુધી, બિલાડી બરાબર હતી, પરંતુ હવે તે કૂતરાઓથી ડરવા લાગ્યો, તે ફરીથી સ્વામીજી પાસે ગયો અને રડવા લાગ્યો. 

સ્વામી જીએ તેમની શક્તિથી તેને  કૂતરો બનાવ્યો. કૂતરો બન્યા પછી, તે જંગલમાં સિંહથી ડરવા લાગ્યો. સ્વામી જીએ તેને  સિંહ બનાવ્યો.

સિંહની શક્તિ અને ક્ષમતા હોવા છતાં, તે હવે શિકારીથી ડરવા લાગ્યો. તે ફરીથી સ્વામીજી પાસે ગયો અને મદદ માંગવા લાગ્યો. 

સ્વામીજીએ સિંહની વાત સાંભળ્યા પછી તેને ફરીથી ઉંદર બનાવ્યો અને કહ્યું, “હું મારી શક્તિથી  તને કંઇક બનાવી શકું પરંતુ તારી અંદરનો ડર ન કાઢી ન શકુ કારણ કે તારું હ્રદય તો ઉંદર નું જ છે.

આ ફક્ત એક વાર્તા નથી!

 ક્યાંક આપણામાંના ઘણાની આ વાસ્તવિકતા છે. આજે આપણે બધા કોઈક ડરના ડરમાં જીવીએ છીએ. કોઈને મૃત્યુથી ડર લાગે છે, કોઈને પ્રિયજનોથી અલગ થવાનો, અસ્વીકારનો, બોસનો અથવા નિષ્ફળ થવાનો ભય છે. ડર તરીકે ઓળખાતા આ રોગને કારણે, આપણે તે ક્ષણે પહોંચવામાં અસમર્થ છીએ કે જેના માટે આપણે સક્ષમ છીએ. ગબ્બરે પણ સાચું જ કહ્યું છે, “जो डर गया समझो मर गया”.

તમે જેટલા તમારા ડરથી ભાગશો, તેટલો જ તે  તમારા પર વધારે પ્રભુત્વ મેળવશે. જેમ તમે હિંમત રાખશો અને તેનો સામનો કરો છો, તે એક ક્ષણમાં અદૃશ્ય થઈ જશે અને પછી તમે સમજી શકશો કે તમે જેનાથી ડરતા હતા તે ફક્ત તમારા મનનો વહેમ હતો. આત્મવિશ્વાસ અને હિંમતથી, તમે તમારા મનમાં સ્થાયી થયેલા ભયને દૂર કરીને તમારૂ કોઈ પણ  લક્ષ્ય પ્રાપ્ત કરી શકો છો.